باورم کن

باورم کن

 زه چشمت دور هستم و در حسرت هستم

       ای تمـام هســتی من بـــاورم کـــن 

   جدایی از فراغ تو ندارم چون شبنم زه روی گل

             چشم من بسته به رویاست نگاهم کن

         دفـتـر از مشــــق تـو نـدارم یــــادگاری               

             موجـــی از صدایت رو فریادم کــن

    در گلستان شعر و ادب ندارم واژه ای زه وصفت

          در تجـــلی رویـاهـایم خیـالم کــن 

    چون به دلت دلباخته ام ندارم چاره ای جز وصالت

               ای تـو درون مـن بیا و عاشـقم کن