من گله ای ندارم

بار خدایا 

من هرگز نمی توانم از دل غریبانه ام  در حسرت رسیدنش گله ای از تو کنم

بار الهی من از برای رسیدن محصولات آرزوهایم نیازمند توام

نیازمند تو ام که بارانت زمین آرزوهایم رو سیراب کند 

اما از سر شوقم  بیش از هر عاشقی عاشق شدم

سیرم

 لیکن جوانه های زمینم در رسیدن به آرزوهایشان در حسرت مانده اند  

باران تموم شده ،  زمین خیسم پر امید است

 اما در امتحانم ابر سیاهی می خواهت مرا زمستانی کند

برف رو بر سر آرزوهایم می نشاند

جوانه هایم از رسیدن سرخ شدند

ولی من گله ای ندارم

دلم از سردی نگاهت منجمد شده است

 یخ گونه هایم واژه ی آب شدن رو نمی شناسد ولی من باز گله ای ندارم

چون در انتظار نگاه گرم آفتابتم

که یخ گونه هایم رو آب کند

خدایا من به تو محتاجم گرچه از نیازم واسه توصیفت واژه ای ندارم

ولی باز در رقص کلماتم از تو می بالم

گونه هایم رو باز آب کردی ولی چه فایده

دیگه شبنمم منو آروم نمی کنه

حتی الاغ  بی گناهم  منو بارم نمی کنه

آنقدر تنهام که حتی خورشیدم نگاهم نمی کنه

شبی در انتظارش از فراغی از فراغش

حتی مهتابم خسته شده

دیگه اونم صدام نمی کنه

خدایا

گناهم چی بوده که منو گم کردی در

میان فاصله ای از فاصله ها

مگر جز عشق چیزی خوندم در

میان عاطفه ای از عاطفه ها

مگه من عاشق نبودم

مگه من واسه هوس های دل عایق نبودم

پیش از این ندارم انتظار از وصالش

دیگه دیوونه شدم

طاقت نداره دیگه دلم از نگاهش

اگه نمی خوای بهش برسم

پس چرا دلمو کردی عاشقش

مگه ما چی کم گذاشتیم از مرام و معرفت

عاشق رو راست بودم

نه چهره ای از یه شخصیت

ولی باز گله ای ندارم

 ولی این رسم عاشقی نیست که

منه تنها و تکیده در این رویا بشم عاشقش

برم به دنبال راهی برای دیدارش

راهی بی انتها که نداره آخرش راهی به چشمایش

دلی که شده عاشق نداره انتظاری جز وصالش

می مونه تا ابد به انتظارش