تو را چون نسیم صبا دوست دارم
تو را چون حدیث وفا دوست دارم
دلم را کسی جز تو کی می شناسد
تو را ای به درد آشنا دوست دارم
بلای وجودی مرا مبتلا کن
ز هستی گذشتم بلا را دوست دارم
مگیر از سرم سایه شهپرت را
تو را همپو ز هما دوست دارم
قسم بر دو چشمان غم ریز مستت
تو را من قدر خدا دوست دارم
تو را می پرستم ... تو را دوست دارم
تو را چون بهاران چو ذرات باران
تو را چون ستاره چنان ابر پاره
چو امواج دریا چو مستی چو رویا
چو مینای پر می چنان ناله نی
تو را دوست می دارم
چه خواهی ز عاشق که من بعد خالق تو را می پرستم